۲۱ باور نادرست درمورد سرطان پستان

۲۱ باور نادرست درمورد سرطان پستان

درست و نادرست درباره سرطان پستان
نگاهی به ۲۱ باور نادرست رایج درباره سرطان پستان
مترجم: آذین صحابی
سرطان پستان یکی از شایع‌ترین سرطان‌های زنان است که سالانه جان بسیاری از آنها را تهدید می‌کند. تشخیص بموقع سرطان پستان بسیار مهم است؛ چرا که امروزه بسیاری از بیماران با تشخیص بموقع درمان می‌شوند و می‌توانند سال‌ها زندگی کنند. برای پیشگیری از سرطان پستان لازم است آن را بشناسیم و درستی باورهای رایج درباره آن را تشخیص دهیم.

در این‌جا چند باور شایع و توضیحات آنها درباره سرطان پستان را می‌خوانید:
    ۱- تنها زنانی به سرطان پستان مبتلا می‌شوند که سابقه فامیلی داشته باشند.
این باور نادرست است. در حدود ۷۰ درصد از مبتلایان به سرطان پستان هیچ‌گونه سابقه فامیلی و عوامل خطر ساز این بیماری را نداشته‌اند؛ ولی اگر یکی از بستگان درجه اول شما مثل مادر، خواهر یا فرزند به سرطان پستان مبتلا شده باشد، احتمال ابتلای شما هم به سرطان پستان دو برابر می‌شود. اگر دو نفر از بستگان درجه اول شما این بیماری را داشته‌اند، به مراتب بیشتر در معرض خطر خواهید بود.
    ۲- بیشتر توده‌های پستانی سرطانی‌اند.
این باور نادرستی است. حدود ۸۰ درصد از توده‌های پستانی سرطانی نیستند؛ ولی پزشکان توصیه می‌کنند بیمار هرگونه تغییر در بافت پستان را به پزشک اطلاع دهد؛ چرا که تشخیص بموقع سرطان شانس بهبودی بیمار را افزایش می‌دهد. پزشکان توصیه می‌کنند حتماً سونوگرافی، ماموگرافی یا بیوپسی از پستان انجام شود تا از ماهیت توده باخبر شوید.
    ۳- در معرض هوا قرار گرفتن تومور حین جراحی، سرطان را گسترش می‌دهد.
این باور هم نادرست است و جراحی باعث گسترش سرطان نمی‌شود؛ ولی ممکن است جراح متوجه شود که تومور پستان بیش از آنچه فکر می‌کرده منتشر شده است. پژوهش‌ها نشان داده‌اند که برداشتن تومور اولیه از خطر متاستاز دادن تومور و گسترش آن به نقاط دیگر می‌کاهد. البته این پژوهش روی حیوانات انجام شده و در انسان‌ها ثابت نشده است.
    ۴- ایمپلنت‌های پستان خطر ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهند.
این طور نیست و زنانی که ایمپلنت‌های پستان دارند، بیشتر از بقیه در معرض خطر نیستند؛ ولی ماموگرافی از این گونه پستان‌ها دشوار است و همه چیز را نشان نمی‌دهد؛ بنابراین نیاز به انجام رادیوگرافی‌های کامل‌تر خواهد بود.
    ۵- از هر هشت زن یک نفر در معرض خطر ابتلا به سرطان پستان است
واقعیت این است که با افزایش سن میزان خطر هم بالاتر خواهد رفت. احتمال ابتلای زنی که در دهه سی‌ام زندگی است یک زن از هر ۲۳۳ زن می‌باشد و این میزان در سن ۸۵ سالگی به ۱ نفر از هر ۸ زن می‌رسد.
    ۶- استفاده از مواد ضد عرق در زیر بغل احتمال ابتلا به سرطان پستان را افزایش می‌دهد.
این مطلب هنوز ثابت نشده است. در پژوهش مختصری ردپای یکی از مواد سازنده ضد عرق‌ها در یک نمونه از تومور سرطانی دیده شد؛ چرا که این ماده که خاصیت نگه دارنده دارد، حاوی مقادیر بسیار اندکی استروژن است؛ ولی این مطالعه ثابت نکرد که بین استفاده از مواد ضد عرق در زیر بغل و ابتلا به سرطان پستان ارتباطی وجود دارد.
    ۷- زنانی که پستان‌های کوچک‌تری دارند کمتر به سرطان پستان مبتلا می‌شوند.
هیچ ارتباطی بین اندازه پستان‌ها و خطر ابتلا به سرطان وجود ندارد و همه زنان باید برای انجام معاینات و آزمایش‌های دوره‌ای پیشگیری از سرطان پستان به پزشک مراجعه کنند.
    ۸- سرطان پستان همیشه در شکل یک توده ظاهر می‌شود.
یک توده می‌تواند نشان دهنده سرطان یا یک کیست و توده غیر سرطانی باشد؛ ولی تغییرات دیگری هم در بافت سینه می‌توانند از بروز سرطان پستان خبر دهند. کشیدگی پوست یا گود شدن قسمتی از پستان، ورم، درد پستان یا نوک آن، انحراف نوک پستان‌ها به طرف داخل، قرمزی یا کلفت شدن قسمتی از پوست پستان و ترشح مایعی غیر از شیر از نوک پستان، همه می‌توانند نشانه‌ای از سرطان پستان باشند. غدد لنفاوی ورم کرده زیر بغل را هم باید به این علامت‌ها افزود. پزشکان توصیه می‌کنند که زنان هرگونه تغییر در پستان‌ها را جدی بگیرند.
    ۹- پس از برداشتن پستان دیگر به سرطان مبتلا نمی‌شوید.
بعضی از زنان پس از عمل جراحی، حتی در محل بریدگی هم ممکن است به سرطان مبتلا شوند یا تومور اولیه دوباره گسترش یابد. افرادی که عوامل خطرساز ابتلا به سرطان پستان را دارند، حتی پس از برداشتن پستان‌ها هم می‌توانند به سرطان دچار شوند. البته پس از برداشتن پروفیلاکتیک (پیشگیری کننده) پستان احتمال ابتلا به سرطان ۹۰ درصد کاهش می‌یابد.
    ۱۰- سابقه سرطان پستان در خانواده پدری به اندازه خانواده مادری مهم نیست.
این باور نادرست است. سابقه ابتلا به سرطان پستان در خانواده پدری به اندازه داشتن سابقه در خانواده مادری مهم است.
    ۱۱- نوشیدن قهوه خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می‌دهد.
هیچ ارتباطی بین نوشیدن کافئین و ابتلا به سرطان پستان وجود ندارد. حتی بعضی پژوهش‌ها نشان داده‌اند که نوشیدن کافئین می‌تواند خطر ابتلا به سرطان پستان را کاهش دهد. تحقیقات روی رابطه بین دردناکی پستان و نوشیدن قهوه ادامه دارد.
    ۱۲- اگر عوامل خطرساز ابتلا به سرطان پستان را دارید کاری نمی‌توانید بکنید، جز اینکه مراقب علامت‌ها باشید.
این طور نیست. فردی که دارای عوامل خطرساز ابتلا به سرطان پستان می‌باشد، برای کاهش آنها کارهای زیادی می‌تواند انجام دهد؛ مثل کاهش وزن (اگر چاق است)، ورزش منظم، عدم مصرف الکل، معاینه پستان‌ها توسط خودش و انجام مرتب معاینات بالینی و ماموگرافی و ترک سیگار. حتی بعضی از زنان که در معرض خطر بالایی قرار دارند، عمل جراحی پیشگیرانه برداشتن پستان را هم می‌‌توانند انجام دهند تا میزان ریسک ابتلا به سرطان پستان در آنها ۹۰ درصد کاهش یابد. در هر حال، اگر عوامل خطرساز این بیماری را دارید، با یک متخصص مشورت کنید تا شما را راهنمایی کند.
    ۱۳- زنانی که پستان‌های‌شان پر از توده است و به اصطلاح پستان فیبروکیستیک دارند، بیشتر به سرطان پستان مبتلا می‌شوند.
در گذشته بر این باور بودند که این زنان بیشتر به سرطان پستان مبتلا می‌شوند؛ ولی در حال حاضر ارتباطی بین این دو مقوله یافته نشده است. اما وقتی پستان فیبروکیستیک باشد، تشخیص توده‌های بی‌خطر از توده‌های سرطانی مشکل‌تر می‌شود؛ بنابراین ممکن است این دو نوع توده با هم اشتباه شوند. معمولا این زنان با انجام ماموگرافی و سونوگرافی مورد بررسی قرار می‌گیرند.
    ۱۴- ماموگرافی سالانه و اشعه ایکس خطر ابتلا به سرطان پستان را بیشتر می‌کند.
این باور نادرست است. اشعه ایکس موجود در ماموگرافی به قدری ناچیز است که خطرات آن در برابر منافع استفاده از این روش تشخیص اصلا به حساب نمی‌‌آید. ماموگرافی توده‌هایی را که با دست تشخیص داده نمی‌شوند، مشخص می‌کند و هر قدر این توده‌ها زودتر شناسایی شوند، موفقیت درمان سرطان بیشتر می‌شود.
۱۵- بیوپسی سوزنی می‌تواند به بافت تومور صدمه بزند و باعث گسترش آن به بافت‌های اطراف شود.
    هیچ مدرک محکمی دال بر درستی این نظریه وجود ندارد.
پژوهشی در سال ۲۰۰۴ نشان داد که میزان گسترش تومور در زنانی که تحت بیوپسی سوزنی قرار گرفته بودند با زنانی که این کار را انجام نداده بودند، تفاوتی نداشت.
۱۶- اگر نتیجه ماموگرافی منفی باشد، دیگر جای هیچ نگرانی نیست.
با وجود اهمیت فراوان انجام آزمایش‌های تشخیصی و کارایی فراوان آنها، ماموگرافی ۱۰ تا ۲۰ درصد از سرطان‌های پستان را تشخیص نمی‌دهد. به همین دلیل معاینه پستان‌ها توسط خود فرد و پزشک متخصص ضروری است.
    ۱۷- برداشتن تمام سینه بیش از برداشتن قسمتی از آن و رادیوتراپی شانس زنده ماندن بیمار را افزایش می‌دهد.
شانس زنده ماندن این دو گروه با هم برابر است؛ ولی در موارد خاصی از سرطان سینه یا زمانی که تومور بسیار بزرگ است، برداشتن قسمتی از سینه و رادیوتراپی کافی نیست.
    ۱۸- احتمال ابتلا به سرطان سینه در زنانی که اضافه وزن دارند، مانند سایرین است.
این باور نادرست است. اضافه وزن، به خصوص در دوران یائسگی یا در سنین بالاتر، احتمال ابتلا به سرطان پستان را افزایش می‌دهد.
    ۱۹- درمان‌های ناباروری خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می‌دهد.
این مطلب هنوز در ابهام قرار دارد. مطالعات متعددی نشان داده‌اند که بین این دو مقوله ارتباطی وجود ندارد؛ ولی هنوز پژوهش‌های بیشتری لازم است.
    ۲۰- سابقه سقط جنین خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می‌دهد.
سقط جنین باعث می‌شود تنظیم چرخه‌های هورمونی حین بارداری به هم بخورد. سرطان پستان به سطوح هورمون‌ها هم بستگی دارد؛ ولی پژوهش‌ها هیچ مدرک محکمی در مورد ارتباط بین سقط جنین و سرطان پستان پیدا نکرده‌اند.
    ۲۱- سرطان پستان قابل پیشگیری است.
متاسفانه، این طور نیست. در حالی که می‌توان عوامل خطرساز، مثل داشتن سابقه فامیلی یا جهش ژنی را تشخیص و سبک زندگی (ترک سیگار، عدم مصرف الکل، کاهش وزن، ورزش منظم و انجام معاینات و آزمایش‌های دوره‌ای) را تغییر داد، ولی حدود ۷۰ درصد از زنان مبتلا به سرطان پستان هیچ گونه عامل خطرسازی نداشته‌اند. این نشان می‌دهد که سرطان سینه به طور اتفاقی بروز می‌کند و عوامل اصلی ایجاد آن شناخته شده نیستند. با وجود این، انجام معاینات دوره‌ای و آزمایش‌هایی چون ماموگرافی و آگاه کردن پزشک از هرگونه تغییر در پستان، ضروری است. اگر سرطان پستان زود تشخیص داده شود گاهی می‌تواند کاملاً درمان شود.